zaterdag 26 april 2014

Voordat ik moeder werd #1

De laatste tijd denk ik vaak terug aan mijn leven voordat ik kinderen had. Hoe anders is het nu. Een leven zonder kinderen kan ik me al niet meer voorstellen!
Net zoals elke aanstaande moeder had ik fantasieën, overtuigingen en verwachtingen omtrent het moederschap. Mijn kinderen zouden de beste opvoeding krijgen…..
De komende tijd zal ik wekelijks (of bijna wekelijks) een blog schrijven over deze verwachtingen en overtuigingen. Over hoe mijn werkelijkheid met kinderen is, de mooie momenten en moeilijke momenten. Voordat ik moeder werd had ik namelijk graag iets gelezen over de werkelijkheid met kinderen, in plaats van de constante roze wolk uit de boeken. Dus…. Aanstaande moeders… als je nog niet alle dirty details wil horen…. Lees dit dan vooral niet!


Voordat ik moeder werd beloofde ik mezelf dat ik het niet zou laten gebeuren. Ik zou niet veranderen in een onder de spuug zittende, haar in een staart dragende moeder die liever gemakkelijke kleding aan had, omdat dat zoveel praktischer is met kids. Ik kreeg een kind, maar verder zou er niks veranderen. Ik heb het nog geen week volgehouden. Hier zit ik dan in mijn gemakkelijke kleding, mijn haar in een knot, met de make-up tot onder mijn kin en met een sterk ruikende rechter schouder (want mijn dochter hang ik voor het gemak altijd over mijn rechter schouder na de voeding). Vanaf de dag dat ik moeder werd, ruilde ik mijn oh zo lekkere Gucci parfum in voor babyspuug, babykwijl, spuitluiers en sudocrème.
Ik zou niet meer weten waar ze op dit moment de lekkerste wijn schenken. Mij kun je op dit moment beter vragen naar de openingstijden van het mama café….
Ik typ dit en voel eigenlijk meteen de drang om mezelf te verdedigen. Wist ik veel dat een kind krijgen in zou houden dat ik 24/7 spuugdoekjes en minuscule rompertjes zou moeten wassen. Dat ik uren bezig zou zijn met voedingen, aan- en uitkleden (zowel moeder als kind, want ja… er is een verschil tussen een beetje spuug en hele golven), kolven en flesjes uitkoken.
Toen ik voor de eerste keer mijn haar in een knot wikkelde en mijn fijnst zittende jeans (maar niet de meest flatterende) uit de kast trok, was er geen weg meer terug. Het kwaad was geschied.

Nu kun je denken dat het allemaal wel mee zal vallen en dat het een periode is, maar dit is nog niet alles. Regelmatig betrap ik me er namelijk op dat ik, ZONDER KIND, bij de kassa van de supermarkt sta te wiegen. Een kind in een draagdoek is namelijk heel erg handig, maar stilstaan is geen optie en dus moet er gewiegd worden op het moment dat je stil staat. Als ik ergens weg ga hoor ik mezelf wel eens ‘dada’ zeggen in plaats van tot ziens en als ik een vogel zie roep ik automatisch ‘kijk! Een pietteke’. Ik besefte het allemaal ook pas toen ik een hele mooie leren jasje zag hangen, de prijs zag en dacht ‘Jezus, dat zijn wel drie paar nieuwe schoenen voor Lukas, 15 rompers en een hele kast vol met broeken en truien’. Toch liep ik daarna met het meest gelukkige gevoel en met een grote glimlach de winkel uit. Vroeger omdat ik net het meest mooie jasje had gescoord. Nu omdat ik de meest gelukkige uitgezakte, staart dragende en naar babyspuug riekende moeder ben!



Foto:
HeppieZ
Samen met Nora en Lukas

Follow my blog with Bloglovin

1 opmerking:

  1. Ik heb dit met een flinke smile op mijn gezicht gelezen!! Geweldig <3

    BeantwoordenVerwijderen