zondag 4 mei 2014

Voordat ik moeder werd #2

Voordat ik moeder werd wist ik precies hoe ik zou zijn als moeder. Ik zou mijn kinderen nooit bij ons in bed laten slapen en ik zou me niks aantrekken van wat anderen vinden. Ik zou een relaxte moeder zijn. Niet te streng, maar wel consequent. 
Met mijn sociaal pedagogische achtergrond dacht ik dat ik dat varkentje (de opvoeding van mijn kinderen) wel even zou wassen.   
En toen kwam Lukas. Ik was verliefd en mijn voornemens waren ineens niet zo gemakkelijk uit te voeren. Lukas sliep namelijk al vrij snel met enige regelmaat tussen ons in, consequent zijn was gewoonweg niet altijd mogelijk in combinatie met de meest zielige pruillip en ik twijfelde over alles!

Iedere dag speurde ik het internet af om te kijken of ik het wel goed deed. Sliep Lukas wel genoeg? Kreeg hij wel genoeg voeding en vitaminen binnen? Deed ik hem niet te warm aan (of juist te koud)? Moest ik niet wat strenger zijn (of juist niet). Gaf ik hem wel genoeg aandacht?
Waar ik nog het meest onzeker van werd, waren die ‘fases’ of ‘sprongetjes’. Dit zijn trouwens mijn meest gebruikte en meest gevreesde woorden geworden sinds ik moeder ben.
Ik weet nog goed dat ik in de supermarkt een verhitte moeder zag staan naast een gillend en schoppend kind dat op de grond lag. Ik had met haar te doen, maar dacht toen ‘ach, het is een fase, dat gaat wel weer over’. Ik kon me er verder nog niks bij voorstellen. Inmiddels weet ik beter. Regelmatig is het mijn mantra. ‘Het is een fase…. Het is een fase…. Het is een fase…. Het is een fase…’ Iedere keer weer kwam het goed, maar helaas weet je van tevoren nooit of het wel echt een fase is. Als Lukas een aantal dagen niet goed at, zou hij in mijn ogen nooit meer fatsoenlijk gaan eten. Als Lukas weer een nacht slecht had geslapen, zou hij nooit meer een nacht doorslapen en als hij driftbuien had, had hij in mijn ogen al gedragsproblemen.
Ik weet niet waarom ik ineens zo onzeker werd en daardoor aan alles ging twijfelen. Misschien wilde ik de controle over alles houden. Gelukkig kreeg ik vertrouwen in mezelf als moeder en leerde ik naar mijn eigen gevoel en intuïtie luisteren. Nora werd geboren en het lukte me steeds meer de controle los te laten.


Lukas slaapt inmiddels sinds een half jaar niet meer bij ons in bed, ik vind het niet erg als ik af en toe iets minder consequent ben en ik heb de relax modus gevonden… Ik voel me zeker en raak niet meer zo snel in paniek. Ik trek me minder aan van wat andere mensen zeggen en vinden en zoek (bijna) nooit meer iets op internet op. Ik weet niet waarom ik zo onzeker was, maar gelukkig was het maar een fase.   





Foto:
HeppieZ 

Follow my blog with Bloglovin

Geen opmerkingen:

Een reactie posten